نشست ارائه طرح مطالعاتی ارتباط با صنعت و جامعه عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه لرستان برگزار شد

نشست ارائه طرح مطالعاتی ارتباط با صنعت و جامعه دکتر کریم گلشنی‌راد، عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه لرستان با عنوان «آموزش و پرورش دوره هخامنشی» در سالن جلسات دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لرستان برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه لرستان، این نشست، روز یکشنبه 30 اردیبهشت‌ماه سال جاری با حضور معاون پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لرستان، دکتر مجتبی گراوند، اعضای هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه لرستان، دکتر شهاب شهیدانی و دکتر سهم‌الدین خزائی، رئیس گروه ارتباط با صنعت دانشگاه لرستان، رضا آساره و جمعی از دانشجویان مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری برگزار شد.

دکتر کریم گلشنی‌راد توضیحاتی درباره طرح پژوهشی مذکور ارائه کرد.

خلاصه توضیحات دکتر کریم گلشنی‌راد به این شرح است:

«امروزه اهمیت آموزش و پرورش در پیشبرد کشورها و جوامع کاملا مشخص است و کشورهای مختلف در این زمینه هزینه زیاد می‌کنند چونکه به خوبی دریافته‌اند آموزش و پرورش می تواند باعث پیشرفت و توسعه در همه زمینه ها شود.

در دوره هخامنشی برای نخستین بار در تاریخ ایران، آموزش و پرورش به‌صورت رسمی ، زیر نظر حکومت و بصورت هدفمند انجام گرفت.

روش تعلیم و تربیت بر دو اصل آموزش جسمانی، نظامی و پرورش اخلاقی ، روانی متکی بود.

یکی از مسائل بسیار مهم در دوره هخامنشی ،قدرت نظامی و جنگاوری بود و پهلوانی جزئی از فرهنگ ایرانیان آن زمان محسوب می‌شد.

جلوگیری از هجوم اقوام دیگر،کنترل قلمرو وسیع با اقوام گوناگون و روحیه پهلوانی و جنگاوری باعث شد که در آموزش دوره هخامنشی، به آموزش های نظامی اهمیت زیادی داده شود.

آموزش‌های نظامی متنوع و مختلف بود ولی مهم‌ترین آموزش‌ها، اسب سواری، تیراندازی و شکار بود.

درکنار آموزش‌های سخت نظامی ،به دانش آموزان پرورش اخلاقی نیز داده می‌شد.

از مهم‌ترین درس های تربیتی می‌توان به آموزش پرستش و عبادت خداوند،عدالت،راست گویی و مبارزه با دروغ‌گویی، سخت کوشی و ساده زیستی، احترام به پدر و مادر و بزرگ‌تر، قدرشناسی و سپاسداری، رازداری و اعتدال و میانه‌روی اشاره کرد.

منابع دوره هخامنشی می‌گویند که در آموزشگاه‌های دوره هخامنشی، به کودکان و نوجوانان آموزش نظامی و اخلاقی یاد داده می شد و نامی از سوادآموزی و تعلیم علوم مختلف آورده نمی‌شود.

همین مسئله باعث شده بسیاری از مستشرقین گمان کنند که در آموزش و پرورش دوره هخامنشی به دانش‌آموزان خواندن و نوشتن آموخته نمی‌شد.

با مطالعه تاریخ دوره هخامنشی متوجه می شویم که ایرانیان به علم و سوادآموزی توجه داشته و آن را به فرزندان خود یاد می دادند.

در سیستم اداری که داریوش بوجود آورد، تعداد زیادی دبیران و حسابداران از اقوام، نژادها با زبان‌های مختلف وجود داشت.

در بین آنها دبیران ایرانی بودند که نه تنها با خط میخی پارسی باستان می‌توانستند بنویسند، بلکه با سایر خطوط و زبان‌ها به خصوص خط و زبان آرامی که جنبه بین المللی داشت ،آشنا بودند.

مدیرانی که در راس این سیستم اداری قرار داشتند، اکثراً پارسی یا مادی بودند و جهت کنترل و اداره مجموعه تحت کنترل، با خواندن،نوشتن و حسابداری آشنا بودند.

آنچه در آموزش و پرورش دوره هخامنشی جالب است این است که در آموزشگاه‌ها ، دانشی را به کودکان خود می‌آموختند که جهت پیشبرد زندگی روزانه و ارتباط با ملل همجوار (علوم روز دنیا) مناسب باشد.

به همین دلیل جنگاوری،اصول اخلاقی ،خواندن و نوشتن و صنعت‌گری جزء تعلیمات اصلی آن‌ها بود و در سایه این تعلیمات ، بیش از دو قرن توانستند بر قلمرو وسیع و پهناور حکومت نمایند.

نتیجه طرح ارتباط با صنعت به صورت تدوین کتاب جهت چاپ به انتشارات دانشگاه لرستان تحویل داده شده است.

محتوای کتاب مذکور بدین شکل است:

مقدمه، بررسی منابع ، فصل اول نگاهی مختصر به تاریخ سیاسی هخامنشی، فصل دوم تعریف آموزش و پرورش، فصل سوم عوامل موثر بر آموزش و پرورش دوره هخامنشی، فصل چهارم اعتقاد به آیین زرتشتی در دوره هخامنشی، فصل پنجم مراحل مختلف آموزش و پرورش در دوره هخامنشی، فصل ششم مواد آموزشی دوره هخامنشی، فصل هفتم دیدگاه افلاطون درمورد روش تربیتی کوروش و داریوش بزرگ، فصل هشتم آموزگاران دوره هخامنشی، سخن پایانی و منابع و مآخذ.